ชุมชนบ้านพลูคาว

เรียนให้ทราบตามความจริง ก็คือ งานวิจัยเกี่ยวกับสมุนไพรคาวตอ
งหรือสมุนไพรอื่นๆ เป็นเรืองปราบเซียนจริงๆ เรายังไม่ทราบว่า
คาวตองแบบน้ำหรือแบบแคปซูล แท้จริงแล้วแตกต่างกันอย่างไร
และต้องทานนานเท่าใด เท่าที่มีประสบการณ์และตามหลักการแพทย์
ขอกล่าวโดยสรุปคือ คาวตองฯทั้งน้ำและแคปซูล ได้ผลแทบไม่ต่างกัน
การทานนานเท่าไรจึงจะหยุดได้ ขอเรียนว่า ทานไป 1-3 เดือนก็หยุดได้
แต่หากหยุดไปนาน 3 เดือนหรือมากกว่านี้สักหน่อย
อาการป่วยเดิมจะค่อยๆกลับมาเยือนเราใหม่ เนื่องจากคาวตอง
ไปกำจัดต้นตอของโรคที่เราเป็น และสาเหตุของโรคนั้นก็ไม่หายขาด
หากยังอยู่ในสภาพแวดล้อมเดิม (เรายังอยู่ห้องเดิม อยู่บ้านหลังเดิม
ทำงานที่เดิม ทานอาหารรูปแบบเดิม มีครอบครัวเหมือนเดิม
 เครียดอย่างเดิม ฯ ต้นเหตุเหล่านี้ หากยังเป็นสาเหตุให้เราเป็นโรคนั้นๆ
มันก็จะกลับมาเป็นใหม่ในเวลาที่กำหนดไว้)
ร่างกายเรานี้ มีวัฏจักร เกิดขึ้น -ตั้งอยู่ และดับไป
ไม่ใช่เป็นกับร่างกายตัวเป็นๆ กินข้าวเป็นคำๆ เดินไปมาได้เท่านั้น
ในระดับเซลล์ก็มีวงจรนี้ด้วย และอาเร็วแค่วงจรละ 1 วินาที
และมีมากมาย เช่น ร่างกายคนประกอบด้วยหน่วยที่มีชีวิต
ที่เรียกว่าเซลล์ประมาณ 60-100 ล้าน ล้านเซลล์
แต่ละเซลล์จเกิดปฏิกริยาชีวเคมีวินาทีละ 1 แสนครั้ง
ปฏิกริยาชีวเคมีอาจไม่สมบูรณ์ 100%
การเสียสมดุลย์ของปฏิกริยาทั้งหมดเพียง 0.00001%
ก็มากมายมหาศาลถึง 10 ล้านครั้งต่อวินาทีแล้ว
จำนวนปฏิกริยาที่เสียสมดุลย์มากมายขนาดนี้
ก็ทำให้ร่างกายเสื่อม เกิดโรค โดยไม่มีโรคอะไรอยู่แล้วครับ

คำถามเรื่อง กินคาวตอง ในผู้ที่มีภาวะพร่อง G6PD (กลูโคส-6-ฟอสเฟตดีไฮโดรจีเนส) ได้ไหม?
ตอบ เท่าที่ทราบ ไม่มีข้อห้ามสำหรับคาวตองฯในผู้ที่มีภาวะพร่อง G6PD
ยาที่เป็นข้อห้ามในภาวะพร่อง G6PD จะเป็นยาเคมีสังเคราะห์ที่มีหลายตัวมาก
G6PD เป็นเอนไซม์ที่พบในไซโตพลาสซึมของเซลล์ทั้งหมดในร่างกาย
เป็นเอนไซม์ทำความสะอาดที่มีบทบาทสำคัญในการป้องกันความเสียหายของเซลล์
จากปฏิกิริยาออกซิเจน (ROS) ทำได้โดยการจัดหาสารตั้งต้นเพื่อป้องกันความ
เสียหายจากปฏิกิริยาออกซิเดชัน เซลล์เม็ดเลือดแดงมีความเสี่ยงเป็นพิเศษต่อ ROS
เนื่องจากมีบทบาทในการขนส่งออกซิเจนและไม่สามารถแทนที่โปรตีนในเซลล์ได้
เหมือนเซลล์ที่โตเต็มที่ ข้อบกพร่องที่สืบทอดมาของ G6PD
อาจส่งผลให้เกิดภาวะโลหิตจางจากเม็ดเลือดแดงเฉียบพลันในช่วงเวลาที่มีการผลิต ROS
เพิ่มขึ้น ซึ่งอาจเกิดจากความเครียดหรือการสัมผัสกับอาหารบางชนิดที่มีสารออกซิเดชันในปริมาณสูง
เช่น ถั่วฟาวา หรือยาบางชนิด โดยเฉพาะอย่างยิ่ง สารต้านมาเลเรียมีความสัมพันธ์
อย่างมากกับการกระตุ้นภาวะโลหิตจางจากเม็ดเลือดแดงแตกในผู้ป่วยที่มีภาวะพร่อง G6PD
ด้านล่างนี้เป็นยาที่ใช้กันทั่วไปในสหรัฐอเมริกาซึ่งแสดงให้เห็นว่าทำให้เกิดวิกฤต
hemolytic (เม็ดเลือดแดงแตก) ในผู้ที่มีภาวะพร่อง G6PD
ยาทั่วไปที่ควรหลีกเลี่ยงหรือใช้ด้วยความระมัดระวังในผู้ป่วยที่มีภาวะพร่อง G6PD
ได้แก่: อะเซตามิโนเฟน (พาราเซตามอล)  กรดอะซิติลซาลิไซลิก(แอสไพริน)   คลอแรมเฟนิคอล
คลอโรควิน ยาโคลชิซิน(ยารักษาอาการปวดโรคเก๊าท์)     
ไดเฟนไฮดรามีน(ยาแก้เมารถ แก้อาเจียน)   
ไอโซไนอาซิด(ยารักษาวัณโรคปอด) L-Dopa(ยารักษาพาร์กินสัน)   
ไนโตรฟูรานโทอิน(ยารักษาการติดเชื้อในทางเดินปัสสาวะ)   
ไพรมาควิน(ยารักษามาลาเรีย   ยาปฏิชีวนะสเตรปโตมัยซิ  ยากลุ่มซัลฟา วิตามินเค ฯลฯ